مقاله وحدت ملیت و مذهب در سیاست خارجی ایران به صورت فایل word   ( ورد ) و قابل ویرایش می باشد . که دارای ۲۱ صفحه بوده و جهت دریافت و دانلود متن و فایل کامل آن می توانید بر روی گزینه خرید انتهای متن کلیک نمایید و پس از وارد نموده اطلاعات و آدرس ایمیل خود قادر به پرداخت آنلاین و دریافت آنی متن کامل و فایل ورد مقاله و پروژه مربوطه باشید . همچنین لینک دانلود تحقیق مربوطه همان لحظه به آدرس ایمیل شما ارسال می گردد.

منابع

۱- نیکی کدی، ریشه‎های انقلاب ایران، ترجمه عبدالرحیم گواهی (تهران: قلم ۱۳۶۱) ص ۳۲٫

۲-  ناصر تکمیل همایون، سیمای ملی مدرس، تاریخ معاصر ایران، کتاب نهم (پاییز ۱۳۷۴) ص ۲۵٫

۳- سیدجواد طاهایی، امام خمینی و تاریخ ایران، راهبرد، شماره ۲۲ (زمستان ۱۳۸۰) ص ص ۵۶ –۴۸٫

۴- بابک بامدادان، امتناع تفکر در فرهنگ دینی، الفبا، دور جدید، شماره ۱ (بهار ۱۳۶۶) ص ۱۶۱٫

۵- این دیدگاه امام خمینی است. در کلام امام به سهولت و به وفور می‎توان بیاناتی یافت که در آنها انقلاب اسلامی به عنوان پدیده‎ای مستقل از عوامل زمینی و حسابگری انسان‎ها محسوب شده است. برای مثال ن. ک صحیفه نور، جلد ۶، ص ۱۱۳،

۶- صحیفه نور، جلد ۱۷، ص ۶۰

فهرست مطالب

هانری کوربن ۱
مقدمه: ۱
۱- در انتقاد از رهیافت تمایزگرا ۲
۲- انتقال ساده‎انگارانه از نظریه به واقعیت ۶
۳- آگاهی به وحدت جهان ایرانی ۷
۴- این همانی منافع مذهب تشیع و منافع ملی ایران ۹
الف) ایران و ”منافع ملی“ آن: تأملی انتقادی ۹
ب ) سیاست خارجی ایران و الزام منطقه‎گرایی شیعی ۱۲
ج ) جمهوری اسلامی: طرحی از گذشته برای آینده ۱۴
منابع ۱۸

چکیده

هدف مقاله حاضر، طرح و تقویت رابطه این همانی یا وحدت، و نه حتی نزدیکی، بین منافع مذهب تشیع و منافع ملی ایران است؛ یعنی این نظریه که در واقعیت زندگی جمعی ما، هر آنچه که ایرانی است، در عمق خود، شیعی است و بخش عمده‎ای از همه آنچه که شیعی است، ایرانی است. به بیان دیگر، این گزارش شرحی بر نظریه معروف مدرس است که بر این همانی ”سیاست ما“ و ”دیانت ما“ تأکید می‎ورزید.

نسبت ایران تشیع با یکدیگر، فراتر از نزدیکی و حتی فراتر از اتصال یا جفت بودن، باید در قالب هم نهادگی کامل، یگانگی یا رابطه جسم و روح در نظر گرفته شود؛ رابطه‎ای که در آن هر یک عمیقاً در ارتباط با دیگری قابل درک باشد. هر رهیافتی غیر از این به توضیح ناکافی تحولات تاریخ ایران و درک غیر بایسته از ما هیات این تاریخ منجر می‎شود. زیرا در آخرین تحلیل، از لحاظ تاریخی، ایران هستی‎ای دینی (دین – مدار) و تشیع، حقیقتی ملی است: از یکسو تشیع مذهبی است که رهبران و  امامان آن برای تحقق داعیه‎های جهانی‎شان، به طور جدی به ایران یا ایرانیان می‎نگریسته و بدان‏ها امید می‎روزیده‎اند. از دیگر سو، پذیرش تشیع نیز ایجابی از سوی تاریخ باستانی ایران است، به عبارت دیگر، نباید اندیشید که اسلام (تشیع) وارد ایران شد، بلکه درست‎تر آن است که ایران تاریخی به منظور تداوم بخشی به سایق‎های فرهنگی خود، با تشیع یگانه شد. لحظه پیوند، لحظه‎ای بود که در آن نیاز شدید هر یک به دیگری اجابت می‎گردید: یک روح به دنبال کالبدی برای تعین خود می‎گشت و یک کالبد درصدد بازیابی روح ضعیف شده خود بود. می‎توان از مثال دو قطره چکیده شده بر روی سطحی چرب مدد گرفت که سریعاً با هم ممزوج می‎شوند. از آن لحظه به بعد، بحث جدایی دو قطره از یکدیگر بحثی غیر واقعی است که جز به مدد ذهنیت ورزی و تجرید‎پردازی ممکن نمی‎گردد. جالب آن است که واقعیت تاریخی این یگانگی از مرزهای کنونی و حتی تاریخی ایران نیز فراتر می‎رود. ایران در تصور شیعیان کویت یا پاکستان و یا لبنان از مذهب و آیین‎شان، جایگاه مهمی دارد و اصولاً سازنده بخشی از وجدان مذهبی آنان است.

ایران هم در سطح درون (متغیرها و سابق‎ها در سیاست داخلی) و هر در سطح بیرونی (شیعیانی که به ایران می‎نگرند)، همواره مجبور بوده است که در سطح منطقه‎ای عمل کند و تلقی نماید. پس، برخلاف تصور رایج، منطقه‎گرایی دینی دولت کنونی ایران ۱- بیشتر تداوم است تا آغاز،  ۲- ایجابی از ناحیه تاریخ کشور است تا انتخابی متعلق به زمانه حاضر و  ۳- فضای ناگزیر زیست است تا عرصه‎ای برای گزینش‎گری یا موضوعی برای انتخاب ورزیدن. بنابراین، هرگونه تأمل و بحث درباره منافع ملی ایران فقط پس از آنکه از درون انگاره وحدت ایرانیت و تشیع عبور کرد، تصوری انضمامی و واقعگرایانه خواهد بود و در غیر این صورت نداگر آزمون دردناک و بسیار پرهزینه نظریه‏های کلان و متخیلانه است.

واژه های کلیدی: رهیافت تمایزگرا ، وحدت، مذهب تشیع ، منافع ملی ایران

مقدمه:

بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بحث‎ها در خصوص نحوه ارتباط منافع ملی با تعهدات دینی – انقلابی نظام جمهوری اسلامی آغاز گردید، بحثی که زمان به زمان بر شدت و التهاب آن افزوده می‎شد. اینک که پس از بیست و چند سال نگاهی به گذشته می‎افکنیم، این صرافت به فرد دست می‎دهد که دوگانگی مذکور تاکنون نیرو، وقت، هزینه و حساسیت‎های زیادی را در کشور مصروف خود نموده و این روند همچنان ادامه دارد. تداوم این روند بدان معناست که هنوز اجماعی کلی میان اهل نظر درباره دوگانگی مذکور پدید نیامده است. در تمام این مدت، در میانه مجادلات قلمی و بحث‎ها، یک خط اصلی در تلاش‎های فکری آن بوده است که به جای تأکید یک سویه بر این یا آن مقوله، گونه‎ای رابطه تأیید و آشتی متقابل بین اسلامیت و ایرانیت در سیاست خارجی کشور برقرار شود. این کوشش‎ها چنانکه آشکار است – در آخرین تحلیل، شاید به دلیل ضعف یا فقدان سنت تفکر فلسفی در ایران – به موفقیت نینجامیده است. اما به هر حال، کوشش‎هایی از این دست، نظر به اهمیت عملی و نظری فوق‎العاده موضوع، نباید متوقف شود.

هدف مقاله حاضر، طرح و تقویت رابطه این همانی یا وحدت، و نه حتی نزدیکی، بین منافع مذهب تشیع و منافع ملی ایران است؛ یعنی این نظریه که در واقعیت زندگی جمعی ما، هر آنچه که ایرانی است، در عمق خود، شیعی است و بخش عمده‎ای از همه آنچه که شیعی است، ایرانی است. به بیان دیگر، این گزارش شرحی بر نظریه معروف مدرس است که بر این همانی ”سیاست ما“ و ”دیانت ما“ تأکید می‎ورزید.

مقاله و پروژه و تحقیق ها به صورت فایل ورد و قابل دانلود می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. ضمنا همان لحظه لینک دانلود به ایمیل شما ارسال می گردد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید