عنوان
تعداد صفحات: ۳۵
نوع فایل : ورد و قابل ویرایش
ما در دنیای پیچیده و دشواری زندگی می کنیم، برای موفقیت و پیشرفت در این دنیا و مقابله مؤثربا بسیاری ازمشکلاتی که رودرروی ما قرار می گیرند، مجموعه ویژه ازمهارت ها مورد نیاز است. مهارت های اجتماعی می تواند به عنوان مهارت های لازم برای تطبیق با نیازهای اجتماعی و نیز حفظ روابط بین فردی رضایت بخش تعریف شود. از آنجایی که نیازهای اجتماعی متغیرند و وابسته به زمینه اجتماعی خاص خود می باشند، بنابراین ضروری است افراد ساز و کار پاسخ اجتماعی منعطفی درخود ایجاد کنند، تا بتوانند خود را متناسب با نیازهای موقعیتی و وضعیتی تغییر دهند (رشیدزاده و همکاران،۱۳۹۰).
مهارتهای اجتماعی[۱] رفتارهایی هستند که به مردم برای کنش متقابل با دیگران کمک میکنند. در مدرسه، کنش متقابل ممکن است با همکلاسیها، معلمان و سایر کارکنان مدرسه باشد. در مراحل بعدی زندگی، این کنش متقابل با همکاران، سرپرستان، دوستان و افراد دیگری برقرار میشود که شخص ملاقات میکند(رندی ومیشل[۲]،۲۰۰۸: ۲).
مهارت های اجتماعی، مجموعه توانمندی هایی است که موجب موفقیت در زندگی اجتماعی فرد می شود. هر فرد برای زندگی موفق در یک جامعه، علاوه بر مهارت های فردی به مهارت های دیگری نیاز داردکه از آن به نام مهارت های اجتماعی یاد می کنند. مهارت اجتماعی به مجموعه رفتارهای فراگرفته قابل قبولی گفته می شود که فرد را قادر می سازد با دیگران رابطه مؤثر داشته و از عکس العمل های نامعقول اجتماعی خودداری کند (ماتسون وبویسجولی[۳]،۲۰۰۸؛ به نقل ازپورمختار،۱۳۹۲).
در سالهای اخیر توجه زیادی به مبحث تعامل اجتماعی شده است. چرا که بررسیهای متعدد نشان میدهند، کمبود مهارتهای اجتماعی:
تأثیر منفی بر کارکرد تحصیلی دانشآموزان دارد.
در روابط بین فردی و حوزههای رفتاری ـ عاطفی مشکل ایجاد میکند.
مشکلات یادگیری کودک را تشدید میکند، مانع پیشرفت او میشود و سرانجام به عواقب نامطلوب در دوران تحصیل او میانجامد.
سازگاری دانشآموزان را کاهش میدهد و آنها را با ناتوانی در تمامی امور مواجه میسازد.
در دانشآموزانی که قادر به انجام خواستههای کلاسی نیستند، احساس دردناکی از بیکفایتی، اضطراب، کاهش انگیزش و ناسازگاریهای رفتاری به وجود میآورد (سلیمانی،۱۳۹۰).
واژه های کلیدی: مهارت های اجتماعی، ویژگی های مهارتهای اجتماعی ،عوامل مؤثر در اجتماعی شدن، ، اجزاء تشکیل دهنده مهارت های اجتماعی؛روش های آموزش مهارتهای اجتماعی، مهارتهای اجتماعی لازم برای زندگی
چکیده ۴
مقدمه ۶
مفهوم مهارت های اجتماعی ۹
ویژگی های رفتاراجتماعی ۱۳
عوامل مؤثر در اجتماعی شدن ۱۴
مهارت های اجتماعی پایه ۱۸
مراحل آماده سازی مهارت های اجتماعی ۱۸
اجزاء تشکیل دهنده مهارت های اجتماعی ۱۹
خصوصیات افراد دارای مهارت های اجتماعی ۲۰
علل نقص در مهارتهای اجتماعی ۲۱
روش های آموزش مهارت های اجتماعی ۲۱
رویکرد جدید در تدریس مهارتهای اجتماعی ۲۲
برخی از مهارتهای اجتماعی لازم برای زندگی ۲۵
نظر قرآن در مورد اجتماعی بودن انسان ۲۷
نتیجه گیری ۳۰
منابع و مأخذ ۳۲
سلیمانی، منصور، (۱۳۸۸)، آموزش مهارت های اجتماعی رویکردی نو، نشریه، رشد آموزش علوم اجتماعی، شماره ۵۱، ۳۴-۳۷٫
سلیمانی وهمکاران، (۱۳۸۸)، تأثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دیرآموز، نشریه تعلیم و تربیت استثنائی، شماره۹۵و۹۶، ۹-۲۲٫
ابطحی، معصومه السادات وندری، خدیجه، (۱۳۹۰)، رابطه خلاقیت و سازگاری اجتماعی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان متوسطه شهر زنجان، فصلنامه تحقیقات مدیریت آموزشی، شماره۱۰، ۱۵-۲۸٫
متسون، جانی واولندیگ، توماس، (۱۳۸۴)، بهبودبخشی مهارت های اجتماعی کودکان: ارزیابی وآموزش، ( ترجمه، احمد به پژوه)، تهران: انتشارات اطلاعات.
مختاری پور، مرضیه وسیادت، سید علی، (۱۳۸۸)، بررسی مقایسه ای ابعاد هوش اخلاقی از دیدگاه دانشمندان با قرآن کریم و ائمه معصومین علیهم السلام، نشریه مطالعات اسلام و روان شناسی، شماره۴، ۹۷-۱۱۸٫
لیوارجانی، شعله وغفاری، سارا،(۱۳۹۰)، بررسی رابطه هوش هیجانی و مهارتهای اجتماعی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۸۹-۱۳۸۸، نشریه علوم تربیتی، شماره۹، ۷۱-۸۸٫
توسلی، غلامعباس، (۱۳۸۵)، نظریه های جامعه شناسی، تهران: انتشارات سمت.
کارتلج، جی، و میلبرن، اف جی (۱۳۹۳). آموزش مهارتهای اجتماعی به کودکان. ترجمه محمدحسین نظرینژاد. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی (تاریخ انتشار به زبان اصلی ۱۹۷۸).
هارجی، اون، کریستین، ساندرز و دیکسون، دیوید (۱۳۸۶). مهارتهای اجتماعی در ارتباطات میانفردی. ترجمه مهرداد فیروزبخت و خشایار بیگی. تهران: انشارات رشد (تاریخ انتشار به زبان اصلی ۱۹۹۴).
گیدنز، آنتونی، (۱۳۸۷)، جامعه شناسی، (ترجمه، منوچهر صبوری)، تهران: نشر نی .
انسان موجودی اجتماعی است و به همین دلیل ازلحظه تولد تا آخرعمردراجتماع به سر می برد ودائما درتعامل با انسان های دیگر می باشد. اودریافته است که درجمع بودن می تواند مشکلات اورا مرتفع نماید وبه همین منظورهمواره یادمی گیرد که چگونه بایستی درجمع زندگی کندونیازهای خودرا ارضا نماید. بنابراین لزوم آموزش مهارت های اجتماعی درزندگی فرد مطرح می شود. این که چگونه و با چه کیفیتی درجمع حضور یابد و رفتارهای گروهی مناسب ازخود نشان دهد. موضوع مهارت های اجتماعی کودکان بخشی از مسئله اجتماعی شدن آن هاست (سلیمانی و همکاران،۱۳۸۸).
از بین تمامی سازمان هایی که نقش کلیدی در اجتماعی کردن افراد دارند، مدرسه اولین جایگاه رسمی تجربه اجتماعی کودکان است و در این زمینه نقش تعیین کننده دارد. اجتماعی شدن فرایندی است که در آن هنجارها، مهارت ها، انگیزه ها، نگرش ها و رفتارهای فرد شکل می گیرد تا ایفای نقش کنونی یا آتی او در جامعه مناسب و مطلوب شناخته شود. در این فرایند، اکتساب و به کارگیری مهارت های اجتماعی و چگونگی برقراری ارتباط و تعامل با دیگران، یکی از مؤلفه های اصلی رشد اجتماعی بخصوص در بین کودکان و نوجوانان محسوب می شود. بنا به تعریف، مهارت های اجتماعی به رفتارهای آموخته شده و مقبول جامعه اطلاق می شود، رفتارهایی که شخص می تواند با دیگران به نحوی ارتباط متقابل برقرار کند که به بروز پاسخ های مثبت و پرهیز از پاسخ های منفی بینجامد (ابطحی و ندری،۱۳۹۰).
یکی از اهداف عالیه نظام رسمی آموزش و پرورش کشور، اجتماعی کردن صحیح کودکان و نوجوانان است، زیرا رشد و تحول اجتماعی در سایه اجتماعی شدن، سازگاری و برقراری ارتباط مطلوب با دیگران میسر است. از بین تمامی سازمانهایی که نقش کلیدی در اجتماعی کردن افراد دارند، «مدرسه» اولین جایگاه رسمی تجربه اجتماعی است و در این زمینه نقش تعیین کننده ای دارد. بر این اساس، هر گونه تلاش در خصوص ایجاد و پرورش «مهارتهای اجتماعی» چه در برنامه رسمی و یا در فعالیتهای فوق برنامه نمی تواند بدون ملاحظه روند رشد دانش آموزان باشد، به ویژه آن که سالهای حساس رشد اجتماعی مقارن با سنین مدرسه، اعم از دوره ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان است. بنابراین مدرسه موظف است فرصتهای مناسب برای «رشد اجتماعی[۱]» و افزایش مهارتهای اجتماعی[۲] دانش آموزان فراهم کند در غیر این صورت، عدم کسب مهارتهای اجتماعی لازم منجر به بروز مشکلات متنوع رفتاری، خواهد شد (کارتلج و میلبون، ۱۳۷۲).
مهارت اجتماعی، عبارت است از رفتارهای انطباقی فرا گرفته که فرد را قادر می سازد با افراد روابط متقابل داشته باشد، واکنش های مثبت بروز دهد و از رفتارهایی که پیامد منفی دارد اجتناب ورزد (رندی ومیشل[۳]،۲۰۰۸؛به نقل ازپورمختار،۱۳۹۲). یا به عبارت دیگر مهارت های اجتماعی، رفتارهایی هستند که فرد را قادر به تعامل موثر و اجتناب از پاسخ های نامطلوب نموده و بیانگر سلامت رفتاری[۴] و سلامت اجتماعی[۵] افراد هستند. این مهارتها ریشه در بسترهای فرهنگی و اجتماعی داشته و شامل رفتارهایی نظیر پیش قدم شدن در برقراری روابط جدید، تقاضای کمک نمودن و پیشنهاد برای کمک به دیگران است. از مهم ترین اهداف آموزشی دوران کودکی توسعه مهارتهای اجتماعی بوده و میزان برخورداری کودکان و بالغین از این مهارت ها بر سلامت فردی و اجتماعی و نیز موفقیت تحصیلی آنان اثرگذار است(گرشام[۶] و الیوت[۷]، ۱۹۹۰،به نقل از کرامتی ۱۳۸۲)
بسیاری از دانش آموزان مهارت های اجتماعی مناسب را کسب ننموده و این امر منجر به توسعه مشکلات روانشناختی نظیر برقراری ارتباطات ناموفق با همتایان، عملکرد تحصیلی، عدم شرکت در فعالیت های جانبی و انزوا، طرد شدن توسط همتایان، اضطراب[۸]، افسردگی[۹] و عصبانیت[۱۰] خواهد بود(سرگین[۱۱] و فلورا[۱۲]، ۲۰۰۰).
مهارتهای اجتماعی[۱] رفتارهایی هستند که به مردم برای کنش متقابل با دیگران کمک میکنند. در مدرسه، کنش متقابل ممکن است با همکلاسیها، معلمان و سایر کارکنان مدرسه باشد. در مراحل بعدی زندگی، این کنش متقابل با همکاران، سرپرستان، دوستان و افراد دیگری برقرار میشود که شخص ملاقات میکند(رندی ومیشل[۲]،۲۰۰۸: ۲).
اگرچه تعاریف زیادی برای مهارتهای اجتماعی ارائه شده، اغلب صاحبنظران عقیده دارند که مهارتهای اجتماعی هفت ویژگی دارند:
ابتدا از طریق یادگیری (برای مثال، مشاهده، الگوسازی، تمرین و بازخورد) کسب میشوند.
شامل رفتارهای غیرکلامی و کلامی مجزا و خاصی هستند.
عاطفه و رفتار مناسب را نیز دربرمیگیرند.
از طریق تقویت اجتماعی ارتقا مییابند.
شامل تعامل با محیط و همراه با واکنشهای مناسب میشوند.
انجام آنها از ویژگیهای محیطی تأثیر میپذیرد.
بنابراین، مهارتهای اجتماعی رفتارهایی هستند که آموخته میشوند و بر روابط با همسالان و بزرگسالان تأثیر میگذارند. معمولاً مهارتهای اجتماعی را به عنوان صفات شخصیتی عمومی در نظر نمیگیرند و آنها را رفتارهای خاص موقعیتی و مجزایی میدانند که سن، جنس، وضعیت اجتماعی و تعامل با دیگران، بر آنها تأثیر میگذارند(سلیمانی،۱۳۹۰: ۳۵).
آموزش مهارتهای اجتماعی چهار هدف اولیه دارد:
بهبود فراگیری مهارتهای اجتماعی؛
بهبود عملکرد مهارتهای اجتماعی؛
کاهش یا برطرف کردن مشکلات رفتاری؛
تسهیل تعمیمدهی و نگهداری مهارتهای اجتماعی(رندی ومیشل،۲۰۰۸؛به نقل ازپورمختار،۱۳۹۲).
هنگام برنامهریزی یک برنامه آموزش مهارت اجتماعی، مسائل متعددی وجود دارند که باید مورد ملاحظه قرار گیرند. مهمترین مسأله شاید موقعیت رشدی کودک باشد که همواره در حال تغییر است. رفتارهایی که برای سن خاصی مناسب هستند، ممکن است برای سن دیگر زود یا دیر باشند. این موضوع نیز در مورد روشهای درمانی مصداق دارد. ما همواره باید این ملاحظات رشدی را به هنگام طراحی راهبردهای مداخلهگرانه و ارزیابی آنها در نظر بگیریم (متسون و اولندیک، ۱۳۸۴).
مهارت اجتماعی مجموعه رفتارهای آموخته شده ای است که فرد را قادر می سازد با دیگران رابطه اثربخش داشته و از واکنش های نامعقول اجتماعی خودداری کند. همکاری، مشارکت با دیگران، کمک کردن، آغاز گر رابطه بودن، تقاضای کمک کردن، تعریف و تمجید از دیگران و قدردانی کردن، مثالهایی از این نوع رفتار است. یادگیری رفتارهای فوق و ایجاد رابطه اثربخش با دیگران یکی از مهمترین دستاوردهای دوران کودکی است. متاسفانه همه کودکان موفق به فراگیری این مهارت ها نمی شوند. به همین دلیل، اغلب این کودکان با عکس العمل های منفی از سوی بزرگسالان و کودکان دیگر رو به رو می شوند.
[۱]-Social Skills
[۲]-Randy & michelle
[۱] Social development
[۲] Social skills
[۳]-Randy & Michelle
[۴] Behavioral Health
[۵] Social Health
[۶] Gresham
[۷] Elliot
[۸] Anxiety
[۹] Depression
[۱۰] Anger
[۱۱] Segrin
[۱۲] Flora
[۱]-Social Skills
[۲]-Randy & michelle
[۳]-Matson& Boisjoli
جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .
ارسال نظر