عنوان

مقاله بازی درمانی شناختی رفتاری

تعداد صفحات:۲۳

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

تقریبا در ۲۰ سال اخیر، پژوهش های انجام شده توسط بالبی[۱]، راتر[۲]، اسکیپر[۳]، ملامد[۴] و دیگران (به نقل از فوسون، مارتین و هالوی[۵]،۱۹۹۰) به درک متخصصان از اضطراب وابسته به بیمارستان[۶] کمک های زیادی رسانده اند. برای مثال، پریشانی هیجانی[۷] در جدایی از والدین و بستری شدن در بیمارستان در کودکان سنین  ۶ ماه تا ۴ سال حداکثر مقدار ممکن است و اضطراب والدین نیز  به افزایش اضطراب کودک بستری دامن می زند (فوسون، مارتین و هالوی،۱۹۹۰).

در حالیکه تنظیمات و رویه های بیمارستانی بتدریج سبب انباشت اضطراب دوران کودکی می شود (فوسون، مارتین و هالوی، ۱۹۹۰)، نقش بازی در کاهش اضطراب و حالات هیجانی ناخوشایند کودکان انکار ناپذیر است (بزمی و نرسی, ۱۳۹۱). قدرت درمانی نهفته در بازی درمانی به طرق گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد. درمانگران از طریق بازی به کودکانی که مهارت های اجتماعی یا عاطفی شان ضعیف است رفتارهای سازگارانه تری را می آموزند. رابطه حسنه ای که بین درمانگر و کودک در طول جلسله های بازی درمانی شکل می گیرد، تجربه مهمی را که برای درمان لازم است فراهم می آورد. در بازی درمانی، اسباب بازی ها مثل کلمات کودک و بازی زبان کودک است (لندرث، ۲۰۰۲). در این میان، بازی درمانی شناختی-رفتاری با در نظرداشت این پیش فرض که واکنش کودک به یک رویداد متأثر از مضامین و معانی است که به رویداد نسبت می دهد به اصلاح تحریف های معانی و مضامینی در کودک می پردازد که  به طور فزاینده  اضطراب  کودک را دامن می زنند  (زارع و احمدی, ۱۳۸۶).

نل[۸] (۱۹۹۵) بازی درمانی شناختی رفتاری را به صورت هماهنگ سازی مداخلات رفتاری و شناختی در پارادایم بازی درمانی تعریف می کند. این فرآیند چارچوب نظری مبتنی بر اصول شناختی رفتاری را در درون یک مدل تحولی ایجاد می کند (نل،۱۹۹۵؛ به نقل از صمدی، ۱۳۸۹). در این روش همانند درمان بزرگسالان، بر تأثیر باورها یا نگرش های ناسازگارانه یا ناکارامد تأکید می شود.

بازی درمانی شناختی-رفتاری (CBPT) یک درمان حساس به تحول برای کودکان کم سن است که بر مبنای انعطاف پذیری، انتظار کاهش یافته در استفاده از گفتار و وابستگی افزایش یافته به رویکردهای تجربه ای[۹] بنا شده است. توسعه CBPT برای کودکان پیش از سن مدرسه تنظیمات نسبتا منحصر بفردی از درمان شناختی را طلب می کند، از این جهت که درمان شناختی در ابتدا برای بزرگسالان ایجاد گشته بود. CBPT به طور معمول شامل یک مولفه الگوبرداری است که از طریق آن مهارت های مقابله ای تنظیم کننده عرضه می شوند. از طریق استفاده از بازی، تغییرات شناختی به طور مستقیم منتقل می شوند و رفتارها دارای انطباق بیشتر قابل معرفی به کودک می گردند. الگوبرداری بخشی است که در بسیاری از مداخلات خاص رفتاری و شناختی بکار برده می شود. تعمیم و جلوگیری از پاسخ از جمله عناصر مهم CBPT هستند. با کمی تغییر، بسیاری از اصول درمان شناختی که برای استفاده با بزرگسالان طراحی شده اند برای کودکان کم سن نیز کاربردپذیر می شوند (نل[۱۰]، ۱۹۸۵).

واژه های کلیدی: بازی درمانی شناختی رفتاری(CBPT )،مروری بر شکل گیری بازی درمانی شناختی درمانی، مداخله در CBPT، فنون رفتاری و شناختی بهنگام مداخله

 فهرست مطالب

چکیده ۴
مقدمه ۶
اضطراب بیمارستانی در کودکان ۸
بازی درمانی شناختی رفتاری ۹
مروری بر شکل گیری CBPT 10
پیشینه های نظری برای CBPT 13
فرایند ارزیابی کودک در بازی درمانی شناختی-رفتاری ۱۴
مداخله در CBPT 15
شرح برخی از فنون رفتاری و شناختی بهنگام مداخله ۱۶
منابع ۲۱

منابع

سادوک، بنیامین؛ سادوک، ویرجینیا. (۲۰۰۷). خلاصه روانپزشکی (ویرایش دهم). (ترجمه نصرت الله پورافکاری). تهران: انتشارات شهرآب.

بزمی،ن؛ نرسی، م. (۱۳۹۱). اثر تکنیک های بازی درمانی در کاهش اضطراب و افزایش احساسات مثبت و سطح سازگاری عمومی در کودکان ۹-۱۲ ساله مبتلا به سرطان خون. مطالعات روان شناختی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه الزهرا. ۱۰۷-۱۳۰٫

بک، ا. ج.(۱۳۹۱). شناخت درمانی : مبانی و فراتر از آن(ترجمه ل. فتی؛ ف. فرید حسینی. تهران: دانژه.

زارع، م؛ احمدی، س. (۱۳۸۶). اثربخشی بازی درمانی به شیوه رفتاری شناختی در کاهش مشکلات رفتاری کودکان. روان شناسی کاربردی. ۱۸-۲۸

عبدخدائی، م؛ صادقی اردوبادی، آ. (۱۳۹۰). بررسی میزان اضطراب جدایی کودکان و اثر بخشی بازی درمانی با رویکرد رفتاری-شناختی برکاهش آن. روان شناسی بالینی. ۵۱-۸۵٫

کرین، و. (۱۳۸۵). نظریه های رشد مفاهیم و کاربردها(ترجمه خوی نژاد و رجایی). تهران: رشد.

یوسفی لویه، م؛ متین، آ. (۱۳۸۵). تاثیر قصه درمانی بر راهبردهای رویارویی کودکان با مشکلات یادگیری. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی. ۶۰۳-۶۲۲٫

رضایی، ز؛ پیوسته گر، م؛ قدیری، ف(۱۳۹۱). اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری به همراه مشارکت والدین در کاهش ترس اجتماعی کودکان. علوم رفتاری. ۳۵۵-۳۶۱

زارعپور، ا؛ فلاحی خشکناب، م؛کاشانی نیا، ز؛ بیگلریان، ا؛ باباشهابی، ر. (۱۳۸۸). بررسی تاثیر بازی درمانی گروهی بر میزان افسردگی کودکان مبتلا به سرطان. مجله علمی دانشگاهی علوم پزشکی کردستان. ۶۴-۷۲٫

غیاثی زاده، م. (۱۳۹۲). اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی- رفتاری مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشه گیری اجتماعی دانش آموزان دبستانی شهرملکشاهی . دانشگاه علوم پزشکی ایلام. ۹۶-۱۰۵٫

فرخ نیا، م؛ شهیدی، ش؛ فتح آبادی، ج. (۱۳۹۰). بررسی تاثیر مداخلات شناختی در کاهش شدت درد، پریشانی و بهبود کیفیت زندگی موقعیتی کودکان مبتلا به سرطان. روان شناسی بالینی. ۳۵-۴۳٫

فلاح، ر؛ گلزاری، م؛ داستانی، م؛ موسوی، م؛ ظهیرالدین، ع؛ اکبری، م. (۱۳۹۰). اثربخشی مداخله معنوی به شیوه گروهی بر ارتقای امید و سلامت روان در زنان مبتلا به سرطان پستان.  اندیشه و رفتار. صفحه ۶۵-۷۶٫

آقامحمدیان شعرباف،  ح؛ صفدری، ز؛ قنبری، ب؛ بنی هاشم، ع. (۲۰۱۳). تاثیر قصه درمانی برکاهش اضطراب کودکان سرطانی. ششمین کنگره بین الملی روانپزشکی کودک و نوجوان. تهران: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تبریز.

مقدمه

بزرگسالان از کلمات برای بیان تفکر و صحبت درباره چیزهایی که موجب دلواپسی آن ها می شود استفاده می کنند، درحالیکه برای کودکان بازی حکم کلام را دارد و به نظر می رسد یکی از بهترین روش های موجود برای بیان هیجان باشد. همچنین متخصصان بازی درمانگر امکان مواجهه با نیازهای هیجانی، شک ها و تردیدها را به کودک داده و فرصت دست یافتن به راه هایی برای سازگاری با شرایط بیمارستانی را برای آن ها فراهم می آورند (لندرث، ۲۰۰۲) . بازی درمانی به عنوان یک ارتباط بین فردی پویا، بین کودک و یک درمانگر آموزش دیده در فرایند بازی درمانی توصیف می شود، که رشد یک ارتباط امن را برای کودک تسهیل می نماید، تا کودک بطور کامل خود را بیان کند ( پورتر و هرناندز[۱]، ۲۰۰۷).

همچنین، یافته های پژوهش های انجام شده نشان می دهند که بازی یک روش صحیح و درست برای درمان کودک است؛ چرا که کودکان اغلب در بیان شفاهی احساسات خود با مشکل روبرو هستند. از طریق بازی، کودکان می توانند موانع را کاهش دهند و احساسات و عملکردشان را بهتر نشان دهند. از طریق بازی درمانی کودک می تواند مهارت های کنترل خود را بهتر فرا گیرد. بازی درمانی رویکردی با ساختار و مبتنی بر نظریه ی درمان است که فرآیندهای یادگیری و ارتباط طبیعی و بهنجار کودک را پایه ریزی می کند (لندرث ، رای و  براتون[۲]، ۲۰۰؛ لندرث ، ۲۰۰۲). در واقع بازی درمانی روشی است که بوسیله ی آن، ابزار طبیعی بیان حالات کودک، یعنی بازی، به عنوان روش درمانی وی بکار برده می شود تا به کودک کمک کند فشارهای احساسی خویش را کنترل کند (باگرلی و پارکر[۳]، ۲۰۰۵).  بازی باعث ارتباط افکار درونی کودک با دنیای خارجی او می شود و باعث می شود که کودک بتواند اشیای خارجی را تحت کنترل خود درآورد. بازی، به کودک اجازه می دهد تا تجربیات خود، افکار، احساسات و تمایلاتی که برای او تهدید کننده هستند را نشان دهد (وتینگتون و همکاران، ۲۰۰۸؛ به نقل از جلالی، کاراحمدی، مولوی، آقایی، ۱۳۹۰).

اگرچه اکثر تکنیک های بازی درمانی برگرفته از تکنیک های مورد استفادۀ روانکاوان نوفرویدی مثل آنا فروید، ملانی کلاین و دیگران می باشد، اما بازی درمانی رویکردهای متفاوتی دارد که یکی از آنها رویکرد شناختی- رفتاری است و روانشناسان شناختی- رفتاری برای درمان اختلالات کودکان از بازی درمانی استفاده های فراوان نموده اند (شافر، ۲۰۰۲ به نقل از جنتیان، نوری، شفتی، مولوی، سماواتیان، ۱۳۸۷) .  این رویکرد با در نظر گرفتن محدودیت های سنی، ویژه ی کودکان خردسال ۳ تا ۸ سال طراحی شده و در آن به کودکان امکان داده می شود که در اعمال تغییرات درمان بخش خود شرکت داشته و بر مشکلاتشان فائق آیند. برای فهم شناخت درمانی به خردسالان، می توان از عروسک های نمایشی، حیوانات عروسکی، کتاب و دیگر اسباب بازی ها استفاده کرد تا به وسیله ی آن راهبردهای شناختی را دستکاری کرده و الگوهای ذهنی را ارائه داد (دروز، ۱۳۸۹).

بازی درمانی شناختی- رفتاری یک سری فعالیت های سازمان یافته و دارای هدف می باشد که در عین حال به کودک فرصت داده می شود تا به صورت غیر سازمان یافته و خودجوش دست به عمل بزند. این نوع بازی درمانی به صورت رهنمودی، متمرکز بر مشکل و کوتاه مدت می باشد و روابط درمانی که بین درمانگر و درمانجو به وجود می آید، آموزنده و مبتنی بر همکاری، دوستی و اعتماد است. مشاور مهارت های جدید را به کودک آموزش داده و کودک را تشویق می کند و درعین حال روی افکار، احساسات، خیالپردازی ها و محیط کودک متمرکز می شود و از راهبردهای سازگارانه استفاده می کند (تامپسون و رودلف، ۱۳۸۸).

اضطراب بیمارستانی در کودکان

در طول چهار دهه اخیر، پژوهش های بالبی[۴]، راتر[۵]، اسکیپپر[۶]، ملامد[۷] و دیگران به ما در فهم اضطراب وابسته به بیمارستان کمک شایانی کرده است.  برای مثال، پریشانی هیجانی، در جدایی از والدین و قرارگرفتن در محیط غریبه بیمارستان، بر روی کودکان ۶ ماهه تا ۴ ساله بیشترین اثر را دارد، اما در کودکان بزرگتر نیز مشاهده می شود. اضطراب والدین بر اضطراب کودکان بستری در بیمارستان می افزاید. از سوی دیگر، فراهم آوردن اطلاعات و حمایت های هیجانی برای والدین و نظاره کردن کودکان در حال بازی در جوی آرام در تنظیمات بیمارستانی اضطراب کودکان بستری در بیمارستان را کاهش می دهد. ابعاد معینی از اضطراب وابسته به بیمارستان کمتر روشن شده اند. موضوعات مورد مطالعه قرار گرفته در این زمینه عبارتند از دوره های معمول اضطراب دوران کودکی وابسته به بیمارستان و نیز اضطراب والدین؛ بیماری و رویه های درمانی به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته اند.

طراحی بیمارستان و رویه های آن به تدریج به مفاهیم اضطراب دوران کودکی اضافه می شوند. بخش های مدرن و رایج اطفال به اتاق های همراه برای والدین، آماده سازی برای رویه ها، برنامه های بازی سازماندهی شده بیمارستانی، و شرکت فعال والدین در مراقبت های بیمارستانی مجهز می شوند. مستندات در مورد اثر این تغییرات به دو دلیل مهم هستند. اولاً، پذیرش بالینی اثر بخشی این تغییرات در این دوره از بررسی ها و تحول مداخلات جدید ممانعت می کند. ثانیاً، دفاع در مقابل تهدیدات اجرایی برای برنامه های پشتیبان هیجانی بدون اثبات اثربخشی دشوار هستند (فوسون، مارتین، هالی، ۱۹۹۰).

فوسون، مارتین، و هالی[۸] (۱۹۹۰) در مطالعه ای سه پیش فرض مربوط به اضطراب را در کودکان بیمارستانی در سنین کمون مورد بررسی قرار دادند: ۱) کاهش اضطراب در حین بستری شدن در بیمارستان، ۲) اضطراب همبسته با علائم، رویه ها و اضطراب والدین، و ۳) اضطرابی که به دنبال بازی های هدایتی با تجهیزات واقعی پزشکی و نیز وسائل شبیه سازی شده پزشکی کاهش می یابد. نتایج آن ها فرضیه های اول و دوم را معنادار ارزیابی کرد، لیکن فرضیه سوم آن ها مبنی بر اینکه اضطراب به دنبال بازی های هدایتی کاهش خواهد یافت از لحاظ آماری معنادار نبود. بدین ترتیب که  اضطراب کودکان و والدین همراه آن ها در طول چهار روز اول به طور پیشرونده ای کاهش می یافت. اگرچه سطوح متوسط اضطراب کودکان بعد از ۳۰ دقیقه در جلسه بازی درمانی با وسایل پزشکی بیش از بازی با وسایل ساختگی کاهش یافت اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود. وقتی علائم و رویه های پزشکی تحت کنترل قرار گرفتند، همچنان رابطه معناداری میان اضطراب کودکان و اضطراب والدین آن ها برقرار بود. بدین ترتیب آن ها افزایش تسهیلات بالینی در پشتیبانی هیجانی والدین در هنگام پذیرش و بستری شدن کودکان آنان را پیشنهاد کردند. آنان ادعا کردند که در هر رویدادی، هر دو بازی های پزشکی و مداخلات ساختگی ظاهراً رابطه اضطراب کودک با علائم، رویه ها و اضطراب والدین را قطع می کند. این واقعیت که اضطراب در طول زمان بستری کاهش می یابد شناسایی هر گونه کاهش را به عنوان تابعی از مداخلات بسیار دشوار می سازد. آن ها بیان داشتند که در هر مطالعه آتی در مورد بازی درمانی با مصالح پزشکی و به شکل هدایت شده، مداخلات باید از پیش تعریف شوند، میزان مواجهه باید افزایش یابد و بازه میان جلسات بازی و ارزیابی های پیگیری باید کوتاه شود، تا شانس یافتن هر گونه تاثیری افزایش یابد .

[۱] .Porter & Hernandez

[۲] .Landreth, Ray and Bratton

[۳] .Baggerly & Parker

[۴] .Bowlby

[۵] .Rutter

[۶] .Skipper

[۷] .Melamed

[۸] .Fosson, Martib, & Haley

[۱] .Bowlby

[۲] .Rutter

[۳] .Skipper

[۴] .Melamed

[۵] .Fosson, Martin, & Haley

[۶] .hospital-anxiety

[۷] .emotional distress

[۸] .knell

[۹] .experiential

[۱۰] .Knell

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .