عنوان

مقاله امیدواری و دیدگاه های آن

تعداد صفحات: ۲۵

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

 امیدواری سازه­ای بسیار با اهمیت در زندگی انسان است و در روانشناسی مثبت گرا دارای جایگاهی ویژه است. این مفهوم در گذر مسیرهای پر تلاطم زندگی راهگشای بسیاری از مشکلات است(اشنایدر[۱]، ۲۰۰۰).

تا پایان دهه ۱۹۷۰ خوشبینی و امیدواری یک نقص روانی و نشانه ناپختگی یا ضعف منش تلقی می شد، در حالیکه ارزیابی متوازن و بی طرفانه از امیدواری های آینده فرد نشانه ای از سلامت روانی، پختگی و نیرومندی به حساب می آمد (پیترسن[۲]، ۲۰۰۰). امیدواری[۳]، توانایی طراحی راهبردهایی به سوی هدف های مورد نظر، بر خلاف موانع، و عاملیت یا انگیزه برای استفاده از این راهبردها را شامل  می­شود. امیدواری در طول نوزادی، کودکی، و نوجوانی به گونه ای روشن و تعریف شده رشد می کند (اشنایدر، ۲۰۰۰). کودکانی که سرشت امیدوار در آنان پرورش می یابد، معمولاً والدینی دارند که به عنوان سرمشق های نقشی امیدوار عمل می کنند و فرزندان خود را در تدوین و اجرای طرح هایی برای کنار زدن موانع در جهت آرمان های ارزشمند راهنمایی می کنند. این کودکان دلبستگی امنی به والدین خود دارند که محیط گرم باساختار خانوادگی را برای آنان فراهم می سازند. در این نوع محیط مقررات به شیوه ای پایدار و قابل پیش بینی اعمال می گردد و تعارض به گونه منصفانه و قابل پیش بینی اداره می شود (اشنایدر، ۲۰۰۰).

واژه های کلیدی:امیدواری، خوش بینی، خود فریبی، انکار و واپس رانی، پایه های عصبی- زیستی خوش بینی و امیدواری

 فهرست مطالب

چکیده ۴
مقدمه ۵
رشد امیدواری ۸
امید درمانی ۱۰
خوش بینی ۱۰
۱-خوش بینی سرشتی یا گرایشی ۱۰
۲-سبک تبیینی خوش بینانه ۱۱
رشد خوش بینی ۱۲
بازآموزی اسنادی ۱۴
خطاهای ادراکی مثبت ۱۶
خود فریبی ۱۶
انکار و واپس رانی ۱۷
توجه انتخابی و فراموشی مطلوب ۱۷
نادیده گرفتن ناتوانایی ۱۸
خودانگاره منفی ۱۸
رشد خطاهای ادراکی مثبت ۱۹
اصلاح خطاهای ادراکی مثبت ۲۰
خوش بینی، امیدواری و سلامت ۲۰
پایه های عصبی- زیستی خوش بینی و امیدواری ۲۱
۱- عصب زیست شناسی بدبینی ۲۱
۲-عصب زیست شناسی رفتار هدفمند خوش بینانه ۲۲
۳- عصب زیست شناسی تعامل اجتماعی خوش بینانه ۲۳
فهرست منابع و مأخذ ۲۴

 منابع

 الیس، آلبرت،هارپر، رابرت.(۱۳۸۰).زندگی عاقلانه.(ترجمه مهرداد فیروز بخت.تهران:رسا. (تاریخ انتشار به زبان اصلی ۱۹۷۵).

خدا پناهی،محمد کریم.(۱۳۸۰).روانشناسی انگیزش و هیجان.تهران:سمت

عسگری، پرویز.، و شرف الدین، هدا. (۱۳۸۹). رابطه اضطراب اجتماعی، امیدواری و حمایت اجتماعی با احساس ذهنی بهزیستی در دانشجویان، یافته های نو در روانشناسی. ۲۵-۳۶٫

علاء الدینی، زهره.، کجباف، محمدباقر.، و مولوی، حسین. (۱۳۸۶). بررسی اثربخشی امیددرمانی گروهی بر میزان امید و سلامت روانی، فصلنامه پژوهش در سلامت روانشناختی. ۱ (۴). ۶۷-۷۶٫

حسینیان، الهه.، سودانی، منصور. و مهرابی زاده هنرمند، مهناز. (۱۳۸۸). اثربخشی معنی درمانی گروهی بر امید به زندگی بیماران سرطانی، مجله علوم رفتاری، ۳(۴):۲۸۷-۲۹۲٫

بیجاری، هانیه.، قنبری هاشم آبادی، بهرام علی. و آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا. (۱۳۸۸). بررسی اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر افزایش میزان امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان، مطالعات تربیتی و روان شناسی; ۱۰(۱):۱۷۲-۱۸۴٫

شمس، ثریا.، هاشمیان، کیانوش. و شفیع آبادی، عبداله. (۱۳۸۶). بررسی اثربخشی روش آموزش حس شوخ طبعی بر ناامیدی و سازگاری اجتماعی دانشجویان افسرده شهر تهران. فصلنامه اندیشه های تازه در علوم تربیتی; ۳ (۹):۸۱-۹۹٫

فکری، کاترین.، شفیع آبادی، عبداله.، ثنایی ذاکر، باقر. و حریرچی، ایرج. (۱۳۸۶). اثربخشی روش تصورات ذهنی هدایت شده فردی بر میزان اضطراب و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه، دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی; ۹(۳۱):۱-۱۶٫

کیانی، جمیله.، پاکیزه، علی.، استوار، افشین. نمازی، سودابه. (۱۳۸۹). بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی-رفتاری بر افزایش عزت نفس و کاهش ناامیدی نوجوانان مبتلا به بتا تالاسمی. طب جنوب; ۱۳(۴):۲۴۱-۵۲۵٫

عبادی، ندا.، سودانی، منصور.، فقیهی، علی نقی. و حسین پور، محمد. (۱۳۸۸). بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن بر افزایش امید به زندگی زنان مطلقه شهر اهواز. یافته های نو در روان شناسی; ۴(۱۰):۷۱-۸۴٫

عبدی، نسرین. تقدیسی، محمدحسین. و نقدی، سیران. (۱۳۸۸). بررسی اثربخشی مداخلات ارتقا دهنده امید دربیماران مبتلا به سرطان شهرستان سنندج در سال ۱۳۸۶٫ ارمغان دانش; ۱۴ (۵۵):۱۳-۲۱٫

 مقدمه

تا پایان دهه ۱۹۷۰ خوش بینی یک کمبود روانی و نشانه ناپختگی یا ضعف منش تلقی می شد، در حالی که ارزیابی متوازن و بی طرفانه از امیدواری های آینده فرد نشانه ای از سلامت روانی، پختگی و نیرومندی به حساب می آمد (پیترسن[۱]، ۲۰۰۰) این دیدگاه منفی خوش بینی در اثر ولتر (۱۷۵۹، به نقل از پیترسن ،۲۰۰۰) آنجا که دکتر پانگلاس ساده لوحانه اصرار می ورزد که ما در بهترین جهان ممکن زندگی می کنیم، پولیانای پورتر (۱۹۱۳،به نقل از پیترسن،۲۰۰۰) که بدبختی را جشن گرفت، و تحلیل زیگموند فروید (۱۹۲۸،به نقل از پیترسن،۲۰۰۰) از مذهب به عنوان خطای ادراکی خوش بینانه به چشم می خورد.

گفته فروید(۱۹۲۸،به نقل از پیترسن،۲۰۰۰)  در کتاب آینده یک پندار دایر بر اینکه اعتقاد به خالق مهربان پدرگونه که اگر غرایز پرخاشگرانه و جنسی مان را کنترل کنیم در جهان دیگر ما را پاداش خواهد داد، یک خطای ادراکی اساسی برای تمدن بود. بدون این خطاهای ادراکی مردم اغوا می شدند غرایز پرخاشگرانه جنسی خود را به نمایش بگذارند. اما این خطای ادراکی خوش بینانه ارزش پیدا کرد و انکار واقعیت غرایز جنسی و پرخاشگری را موجب شد. از طریق فرایند روان تحلیلی، افراد می توانستند نسبت به دفاع های گوناگون، مصالحه های روان رنجورانه و خطاهای ادراکی خوش بینانه بینش پیدا کنند و بدین ترتیب بین نیاز به ارضای تکانش های جنسی و پرخاشگری و نیاز به رفتار کردن به شیوه جامعه پسند تعادل برقرار کنند. هدف تحلیل ، رسیدن به سطحی از پختگی روانی بود که در آن شخص می توانست واقعیت را به روشنی ببیند و خطاهای ادراکی خوش بینانه را کنار بزند.

در اواخر دهه ۱۹۷۰ روان شناسان شناختی به انبوهی از داده های پژوهشی دست یافته بودند که توسط ماتلین واستانگ(۱۹۷۸،به نقل از پیترسن،۲۰۰۰) در کتابی با عنوان اصل پولیانا ترکیب شده بود و نشان می داد که فرایندهای تفکر مردم خوش بینانه است. بنابراین، بیشتر مردم چیزهای مثبت را زودتر از چیزهای منفی به یاد می آوردند. آنان در زبان گفتاری و نوشتاری از واژه های مثبت بیشتر از واژه های منفی استفاده می کردند و خود را مثبت تر از دیگران ارزیابی می کردند. تنها استثنا در این مورد افراد مضطرب و افسرده است که خود را به شیوه واقع بینانه تر یا بدبینانه می بینند. تایگر (۱۹۷۹،به نقل از پیترسن،۲۰۰۰) در اثر خود (خوش بینی، زیست شناسی امید) استدلال می کند که توان اندیشیدن به شیوه خوش بینانه یکی از ویژگی های نوع است که به طور طبیعی انتخاب شده و به هنگام پرورش توان تعمق در مورد آینده تکامل یافته است. آن دسته از افراد گونه انسان که نسبت به آینده خود واقع بین یا بدبین بودند و خطر، بیماری و مرگ را گریز ناپذیر می دید، برای اقدام های لازم جهت ادامه حیات برانگیخته نمی شد. برعکس، همتایان خوش بینشان برای تلاش برای ادامه حیات برانگیخته می شدند زیرا فکر می کردند که کارها به نفع آنها ادامه خواهد یافت.

در روان­شناسی مثبت سه سنت پژوهش، بر چگونگی و چرایی دیدگاه مثبت انسان نسبت به جهان نور قابل ملاحظه­ای تابانده اند. این سنت­ها بر خطاهای ادراکی مثبت و خودفریبی، خوش بینی، و امید تأکید دارند(اشنایدر و لوپز[۲]،۲۰۰۲).

امیدواری را که سازه ای بسیار نزدیک به خوش بینی است، اشنایدر و لوپز (۲۰۰۲) به دو مؤلفه مفهوم سازی کرده اند: توانایی طراحی گذرگاه هایی به سوی هدف های مطلوب به رغم موانع موجود، و عامل انگیزش برای استفاده از این گذرگاه ها. امیدواری مجموع این دو مؤلفه است. طبق این مفهوم سازی، امیدواری هنگامی نیرومند است که هدف های ارزشمندی را دربرگیرد و با داشتن موانع چالش انگیز ولی نه برطرف نشدنی، احتمال دستیابی به آنها در میان مدت وجود داشته باشد. جایی که ما به رسیدن به هدف ها اطمینان داریم، امیدواری غیر ضروری است. جایی که مطمئن هستیم به هدف نخواهیم رسید، در این صورت نومید می شویم. طبق این مفهوم سازی، هیجان های مثبت و منفی محصول جنبی تفکر هدفمند امیدواری و نا امیدی هستند.

رشد امیدواری

 اشنایدر و لوپز (۲۰۰۲) می گویند که امید به نحو روشن در دوره نوزادی، کودکی و نوجوانی رشد می کند. در پایان نخستین سال زندگی، پایداری شیء و طرحواره های علّت و معلولی به نوزادان امکان می دهد که در مورد گذرگاه های معطوف به هدف تفکرات پیش بینانه داشته باشند. مهارت اشاره کردن که در پایان سال اول رشد می­کند به نوزادان امکان می­دهد که هدف های خود را نشان  دهند.

کودکان در سال دوم یاد می­گیرند که فعالیت های هدفمندی را برای پی­گیری گذرگاه­ها به سوی هدف­های مطلوب به اجرا بگذارند. اندیشه خود به عنوان یک کارگزار در این دوره تکامل پیدا می کند. یکی از مهمترین مهارت­های مرتبط با امید که در سال دوم آموخته می­شود این اندیشه است که می­توان گذرگاه­های اطراف موانع را نیز در نظر گرفت و فعالانه آنها را دنبال کرد. این فرایند رویارویی با موانع، در نظر گرفتن راه­های اطراف آنها، و سپس به اجرا گذاشتن فعالانه این نقشه­ها هسته تکوین امید را تشکیل می دهند. راتر (۱۹۹۴،به نقل از اشنایدر و لوپز،۲۰۰۲) در مؤسسه روانپزشکی در لندن غلبه بر چنین موانع و ناملایمات را به فرایند ایمن­ سازی روانی مرتبط ساخته و بازده آن را انعطاف پذیری خوانده است. احساس ایمنی کودک نسبت به دلبستگی به مراقبان خود و بافت بین فردی که در آن با ناگواری ها کنار می آیند امری حساس و تعیین کننده است. کودکانی که با امنیت به والدین و مراقبان خود دلبستگی دارند و از حمایت اجتماعی کافی برای کنارآمدن با ناملایمات برخورداند انعطاف پذیری و امید را پرورش می دهند(راتر،۱۹۹۴ ؛به نقل از اشنایدر و لوپز،۲۰۰۲).

در دوره پیش دبستانی از ۳ تا ۶ سالگی، رشد سریع زبان، تفکر شهودی پیش عملیاتی، علاقه به داستان گویی، و امور روزمره قابل پیش بینی، امکان رشد بیشتر طراحی گذرگاه های امیدوار در رویارویی با موانع و مشکلات را فراهم می­آورد. رشد جسمانی کودک به وی امکان می دهد تا مهارت های پیچیده ای را با اجرای نقشه های خود پرورش دهد. وقتی توانایی ایجاد همدلی با دیگران در اواخر سال های پیش دبستانی شروع به رشد می کند، کودکان آگاه می شوند که برنامه ریزی برای دنبال کردن گذرگاه­ها به سوی هدف های باارزش گاهی ممکن است به دیگران کمک کند تا هدف­های ارزشمند را دنبال کنند و یا اینکه آنها را از این کار باز دارد. رشد چشم انداز به کودکان پیش دبستانی امکان می­دهد که خواسته­ های دیگران را در نقشه­ های خود منظور کنند (اشنایدر و لوپز،۲۰۰۲).

در دوره کودکی میانی و نوجوانی مهارت های تفکر منطقی سریع تر از مهارت های تفکر شهودی، مهارت­های حافظه ای، مهارت های خواندن، و مهارت های چشم انداز اجتماعی پیشرفته، رشد می کند. این امر امکان برنامه ریزی امیدوارنه و پیچیده و دنبال کردن گذرگاه ها به سوی هدف های ارزشمند، و اقدام در یک بافت اجتماعی با در نظرگرفتن خواسته های والدین، خواهر و برادر، همگنان و آموزگاران را فراهم می سازد (اشنایدر و لوپز،۲۰۰۲).

[۱]. Peterson

[۲] . Snyder & lopez

 [۱] . Snyder

[۲] . Petersen

[۳] . Hope

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .