عنوان

مقاله شاهنامه فردوسی

تعداد صفحات: ۲۰

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

بی ‏تردید فردوسی از بزرگترین شاعران و حماسه‏ سرایان جهان است. رنج و مرارت او در ساختن و پرداختن بنای عظیمی چون شاهنامه که جلوه‏ی فرهنگ و تمدن ایرانی است، قابل تامل است. اکنون برآنیم هرچند کوتاه و مختصر اما در خور شایسته‏ ی این حماسه سرای بزرگ جهان، سخن برانیم.

تا قبل از مرگ دقیقی این باور در وجود کمتر کسی شکل می‏گرفت که شخصی از مشرق طوس طلوع و این چنین آفاق حماسه را تسخیر کند. بی‏گمان این ستاره‏های درخشان کسی نیست جز ابوالقاسم فردوسی از اهالی باژ… باید اعتراف کنیم که این هنر فردوسی است که توانست شاهنامه را برای تمام طبقات جامعه زیبا و خیال انگیز جلوه دهد.

شاهنامه عصاره و چکیده تمدن و فرهنگ قوم ایرانی است. ما هیچ کتاب دیگری نداریم که طپش‏های قلب ایران قدیم را به این روشنی و دقت در خود ثبت کرده باشد. افسانه‏ ها، آن‏گونه که در کتابی چون شاهنامه آمده ‏اند، کشش و کوشش زنده‏ی یک ملت را بیان می‏کنند. از خلال شاهنامه، نحوه‏ی زندگی کردن و اندیشیدن قوم ایرانی استنباط می‏گردد و ارزش آن به سنجش در می‏آید» (اسلامی ندوشن، ۱۳۶۹: ۴).

واژه های کلیدی: فردوسی، شاهنامه،موضوع شاهنامه، اهمیت و مقام شاهنامه، داستان‏سرایی فردوسی در شاهنامه

فهرست مطالب

چکیده ۴
مقدمه ۵
زندگی نامه ۶
تولد و کودکی ۶
طبقه اجتماعی فردوسی ۷
دین فردوسی ۷
فرزندان فردوسی ۸
فردوسی و سلطان محمود ۸
فردوسی و دقیقی ۹
آثار فردوسی ۱۱
۱-شاهنامه و منظومه یوسف و زلیخا ۱۱
۱-۱- موضوع شاهنامه ۱۲
۱-۲ آغاز و انجام شاهنامه ۱۲
۱-۳ اهمیت و مقام شاهنامه ۱۳
۱-۴ منابع شاهنامه ۱۴
۱-۵ ترجمه و تحقیقات ۱۴
۱-۶ اصالت مطالب شاهنامه ۱۵
۱-۷ شاهنامه و جامعه‏ شناسی خودکامگی ۱۶
۱-۸ داستان‏ سرایی فردوسی در شاهنامه ۱۶
۱-۹ شاهنامه و حماسه‏ های عرفانی ۱۸
۱-۱۰ خصایص فنی شاهنامه ۱۸
منابع و مآخذ ۲۰

منابع

صفا، ذبیح ا…(۱۳۸۷). حماسه­ سرایی در ایران. تهران:انتشارات فردوس.

——– (۱۳۶۷). تاریخ ادبیات در ایران. جلد اول. تهران: انتشارات فردوس.

امین،سیدحسن. (۱۳۸۹۹٫ فردوسی و شاهنامه. تهران: دایره المعارف ایران­شناسی.

حمیدیان، سعید. (۱۳۷۲). درآمدی بر اندیشه و هنر فردوسی. تهران: نشر مرکز.

مرتضوی، منوچهر. (۱۳۷۲). فردوسی و شاهنامه. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

رضاقلی،علی. (۱۳۷۳). جامعه شناسی حودکامگی. تهران: نشر نی.

شعار، انوری، جعفر، حسن. (۱۳۸۴). رزم­نامه­ی رستم و اسفندیار. تهران: نشر قطره.

نظامی­عروضی، احمدبن­عمر. (۱۳۸۵). چهارمقاله. تصحیح محمد قزوینی. تهران:جامی.

طباطبائی، ابوالقاسم. (۱۳۸۸). شاهنامه. جلد اول تا پنجم. به کوشش سیدمحمد دبیرسیاقی. تهران:نشر قطره.

اسلامی­ندوشن،محمدعلی. (۱۳۶۹). زندگی و مرگ پهلوانان شاهنامه. تهران: دستان.

مینوی، مجتبی.(۱۳۸۵). فردوسی و شعر او. تهران: انتشارات معین.

مقدمه

شاهنامه شاهکار فردوسی است. درک زمینه و زیربنای اندیشگی شاهنامه که تنها عامل وحدت بخش به داستان‏های شاهنامه است، بدون شناخت سهم و تأثیر فردوسی و اندیشه و هنر وی در پرداخت این اثر عظیم ممکن نیست، اثر عظیم همواره زاده‏ی اندیشه و شخصیت عظیم است، به ویژه تراژدی و داستان تراژیک که اوج عظمت ادبی است. «چنین به نظر می‏رسد از نظر فردوسی عصر بی پهلوانی‏، عصر خواری قوم یا طلایه‏ی آن است» (حمیدیان، ۱۳۷۲: ۶۶).

«شاهنامه عصاره و چکیده تمدن و فرهنگ قوم ایرانی است. ما هیچ کتاب دیگری نداریم که طپش‏های قلب ایران قدیم را به این روشنی و دقت در خود ثبت کرده باشد. افسانه‏ها، آن‏گونه که در کتابی چون شاهنامه آمده‏اند، کشش و کوشش زنده‏ی یک ملت را بیان می‏کنند. از خلال شاهنامه، نحوه‏ی زندگی کردن و اندیشیدن قوم ایرانی استنباط می‏گردد و ارزش آن به سنجش در می‏آید» (اسلامی ندوشن، ۱۳۶۹: ۴). پرواضح است که در عصر سامانی نهضت رنسانس زبان و فرهنگ و تاریخ ایران حادث شده است. «‏با این نوزایی راستین، آنچه اکنون به عنوان زبان فارسی، تاریخ، حماسه و … به قوت خود باقی مانده است یا مستقیما دستاورد این عصر یا معلول قوه‏ی محرکه‏ای است که کوشش جمعی مردم در جهت حفظ هویت قوم ایرانی پدید آورد» (حمیدیان، ۱۳۷۲: ۸۳).

زندگی نامه

  تولد و کودکی

«حکیم ابوالقاسم حسن‏بن‏علی فردوسی، در حوالی سال ۳۲۹ هجری قمری از مادر بزاد. این همان سالی است که رودکی سمرقندی، جهان را وداع گفت» (امین، ۱۳۸۹: ۳۰).

«زادگاه فردوسی روستای باژ (پاژ= فار) در یک منزلی شمال شرقی طابران طوس در ایالت خراسان بود. نام او و پدرش در ترجمه «البنداری» که در حدود ۶۲۰ هجری قمری از شاهنامه به عربی شده «منصوربن حسن» آمده است. کنیه و لقب شاعری او همه جا از قدیم‏ترین مآخذ یعنی «تاریخ سیستان و چهارمقاله» نظامی عروضی گرفته به بعد، « ابوالقاسم فردوسی» آمده است» (صفا، ۱۳۶۷: ج۱: ۴۵۸-۴۵۹). خاندان او، دهگان یعنی ایرانیان نژاده‏ی صاحب زمین بودند. فردوسی در این فضای توام با آرامش به تحصیل علم و ادب پرداخت. به داستان سرایی علاقمند شد. با توجه به این علاقه ی سرشار، نتیجه‏ای جامع از «شاهنامه‏ی منصور ابومنصوری» را تهیه کرد و به مطالعه‏ ی آن پرداخت. بعد از مرگ دقیقی، فردوسی با دستیابی بر نسخه‏هایی از «گشتاسب نامه» دقیقی، سرایش شاهنامه را آغاز کرد که مبنا و اساس آن شاهنامه منثور ابومنصوری بود.

«بیش­ترین و بهترین آگاهی‏ها را در خصوص شخصیت و منش و جهان‏بینی فردوسی و گوشه‏هایی از حیات فردی و جمعی‏اش باید از جای جای شاهنامه استخراج کرد، هرچند شعر وسیله‏ی اخبار به معنی اخص نیست و از مقوله‏ی انشا و خلاقیت است. با این همه، حکیم ابوالقاسم فردوسی، خود بهتر از هر کسی با اشاره‏هایی که به گوشه‏هایی از زندگی و جهان‏بینی خود دارد، این نکته را تبیین می‏کند که چگونه چون او مرد آزاده و سرافرازی که از نجیب زادگان زرتشتی تبار نو مسلمان بوده است، در آن جو فرهنگی و اجتماعی، به سرایش حماسه‏ی ملتی که از جهت نظامی مغلوب واقع شده بود، آغاز کرد» (امین، ۱۳۸۹: ۳۳).

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .